Zaglądanie pod ogon :)

W mailach  pojawia się często pytanie, czy mam plany na przyszłość o których nie chciałam pisać na górce. Tak, mam plany, ale nie są one taką, aż wielką tajemnicą i oczywiście napiszę o nich jak już wezmę się do działania konkretnie i będzie widać światełko w tunelu. A realnie na dzień dzisiejszy nic się zupełnie u mnie zmieniło. Święty nadal na wysokościowcach próbuje zarobić na ten nasz cały bałagan, wpada do domu "jak po ogień" raz na dwa, trzy tygodnie,  kozy na swoim miejscu, inne zwierzaki też mają się dobrze. Jedynie nasza suka od jakiegoś czasu coraz bardziej się starzeje. Z troską myślę czy dane jej jeszcze będzie przeżyć kolejną wiosnę i lato, które uwielbia. Niestety od jakiegoś czasu miewa zaniki pamięci, załatwia się do swojego koszyka, gubi się, mam wrażenie, że myli osoby i nie rozpoznaje. Straciła apetyt i coraz trudniej jej chodzić. Cztery lata temu po operacji lekarz ostrzegał, że nie daje nam wielkich gwarancji. Dane jej było przeżyć z nami jeszcze cztery długie lata. Mam nadzieję, że może wraz z wiosną wróci jej chęć do życia. Weterynarz rozkłada ręce i twierdzi, że nie da się nic zrobić.

Ja dzięki Bogu zdrowa, na ciele i umyśle chyba też. Jedynie stawy i kości przypominają mi od czasu do czasu, że koleżanka borelka z którą przyszło mi żyć tak łatwo nie odpuszcza, ale to szczegół i daje się to wytrzymać. Powinnam zrobić jakieś badania, jak się ma mój organizm, odwlekam z miesiąca na miesiąc ponieważ szczerze nienawidzę latać po gabinetach. Młody wyjechał na ferie, jestem pierwszy raz od bardzo dawna zupełnie sama  i trochę mi dziwnie, że nic nie muszę, mogłabym, ale nic mnie nie goni.

Od tygodnia siedzę w obórce i oglądam zadek Fifi, która mnie wystawiła do wiatru i jednak nie urodziła w terminie, który miałam zapisany.  Tak więc na razie odpuściłam zaglądanie pod ogon i wiem, że nic nie wiem. No ale przyjdzie czas to się dowiem. Bardzo jestem ciekawa jak będą wyglądały dzieciaki Dzidziola, więc z niecierpliwością oczekuję na wykoty. 

Cały poprzedni tydzień mieliśmy piękną zimę ze śniegiem i dużym mrozem. Niestety, od wczoraj odwilż i śnieg topi się na potęgę. Współczuję właścicielom wyciągów i obiektów turystycznych, w tym roku zimy w górach prawie nie było i pewnie już nie będzie. Raptem dwa tygodnie ze śniegiem  na cały sezon. 

Jeszcze raz dziękuję Kochani za wszystkie maile i okazaną mi sympatię. Okazało się, że bloga czyta bardzo wiele osób które są mi  życzliwe. Na maile odpisuję w miarę możliwości, nie mogę uwierzyć, ale jest ich aż tyle, myślę że jeszcze kilka dni mi to zajmie. Szczególnie pozdrawiam osoby które zdecydowały się napisać do mnie bardzo osobiste maile. Okazuje się, że wiele osób marzy o tym żeby żyć podobnie. Nie wszyscy jednak zdają sobie sprawę jak ciężkie były nasze początki. Znaleźliśmy się w starym domu, bez wygód, w środku zimy, w nowym miejscu, w nowy otoczeniu, w domu w którym warunki do życia były bardzo spartańskie. Nie mieliśmy żadnych oszczędności na remonty i przez długi okres czułam, że grunt pod nogami często nam się załamuje. Jednak nigdy nie żałowałam, że znaleźliśmy się w tym miejscu chociaż czasami zdarzało mi się myśleć o spakowaniu "manatków" i ucieczce gdzieś gdzie życie będzie łatwiejsze. Na dzień dzisiejszy nie chcę już uciekać, mam plany które przy odrobinie szczęścia uda mi się zrealizować.

Do napisania ....